Archiwum Lokomotywy

Powieść dla młodzieży, która przedstawia bunt młodzieńczy w sposób bardzo bliski współczesnemu nastolatkowi. Bardzo wyraźnie podkreśla poczucie osamotnienia, odrzucenia i niezrozumienia, które może prowadzić do desperackich kroków, zagrażających bezpieczeństwu młodego człowieka. Książka napisana zgrabnym językiem, bardzo aktualnym i lekkim, a jednocześnie starannym. Ciekawie zarysowana fabuła, umiejętnie stopniowane napięcie i wiarygodne psychologicznie postaci czynią lekturę interesującą dla szerokiego grona czytelników, nie tylko tych nastoletnich.

Kiedy przekład jest naprawdę dobry, to go nie zauważamy. Czytamy powieść nie myśląc o tym, że oryginał został napisany w obcym języku. Myślimy, że oto zwyczajnie dotykamy talentu pisarza. Tak właśnie jest z książką Sto godzin nocy – słowa, zdania, akapity płynnie sączą się przez nasze myśli. Nie potykamy się o szczerbate frazy, tylko z przyjemnością rozglądamy po przejrzystym świecie

powieści. Dopiero potem przychodzi refleksja, że za spokojny, zdecydowany i autentyczny głos, który snuje tę historię, odpowiada polska tłumaczka. Dziękuję.

Córka Gro Dahle i Sveina Nyhusa, Kaia Dahle Nyhus stworzyła picturebook, który z poetyckim rozmachem opowiada o ewolucji. Oryginalność książki polega na tym, że nie skupia się ona wyłącznie na przedstawieniu kolejności następujących po sobie procesów i istot, przeciwnie - traktuje je swobodnie. Myślowo interesująca i jednocześnie niepokojąca jest perspektywa "my", która każe utożsamić się dziecku z każdym stworzeniem, jakie powstało na Ziemi, z procesami, których jesteśmy częścią, które nas przerastają, ale za które od pewnego momentu historii jesteśmy odpowiedzialni. Świadomość jest tym, co nas wyróżnia spośród stworzeń i właśnie na rosnącą świadomość przemian

Autorka kładzie nacisk. Czarny humor i wizjonerski ton opowieści, ciemne ilustracje wzbudzające niepokój - wszystko łączy się w całość spójną, oryginalną, mocno wrzącą - ogromny potencjał pytań do zadania po lekturze!

Grace i Tippi są siostrami, więcej – są bliźniaczkami, a nawet jeszcze więcej – bo siostrami syjamskimi. Są dwie, ale równocześnie są jednością, nie mogą się rozstać ani na chwilę. Są jednością, ale równocześnie są odrębnymi osobami, które oddzielnie myślą i czują.

Tippi i ja to druga powieść gatunku verse novel, która ukazała się po polsku. Napisana białym wierszem, w którym każde słowo jest ważne, stanowiła niewątpliwe wyzwanie dla tłumaczki, która jednak poradziła sobie znakomicie. Historia Grace i Tippi porusza i zostaje w pamięci na długo, nie da się jej przeczytać bez wzruszenia.

Poradnik przystępnie i mądrze opowiadający o seksie jest bardzo potrzebny we współczesnym świecie, w którym porno jest właściwie powszechnie dostępne. W tej książce nastolatkowie znajdą trochę porad „technicznych”, ale przede wszystkim  dowiedzą się, że seks wiąże się z odpowiedzialnością, szacunkiem dla siebie i partnerki/partnera, że wymaga myślenia i że niechciana ciąża nie jest jedynym niebezpieczeństwem. To doskonała książka dla rodziców pokazująca, jak można z dorastającymi dziećmi rozmawiać o seksie i o czym koniecznie trzeba wspomnieć. Chusita Fashion Fever nie ocenia i nie narzuca rozwiązań. Szanuje czytelnika i zakłada, że potrafi on podjąć właściwą decyzję — warto się takiej narracji nauczyć.

Proza Walliamsa przyciąga uwagę czytelników między innymi za sprawą słownych żartów, neologizmów i swobodnie konstruowanych dialogów. Karolina Zaremba z powodzeniem odwzorowuje styl autora. Wykazuje się przy tym

ponadprzeciętną wrażliwością językową, zakotwiczając go w polskiej leksyce i nie tracąc nic z niuansów oryginału. Szukając rodzimych odpowiedników, nie stroni od językowych eksperymentów, przez co książka zyskuje na atrakcyjności i

autentyczności. Angielski humor zgrabnie odbija się w polskim dowcipie słownym, którego tłumaczce nie brakuje.

Gdyby lody marcepanowe i Astrid Lindgren napisali i zilustrowali razem książkę, to właśnie tę. Słodycz i sto procent dzieciństwa w

dzieciństwie, a do tego prawdziwa przygoda i przewrotny humor. No i jeszcze uniwersalne przesłanie o docenianiu tego, co mamy. Czy w malutkiej kartonówce może wydarzyć się wielka historia? Tak, poza tym, że jest to cudo graficznej opowieści, mamy tu strach, radość, zwątpienie, zaskakujące zwroty akcji, niebezpieczną podróż i bohaterkę kradnącą serce czytelnika. Mała, idealna książka. Najważniejsza, bo otwierająca czytelniczą przygodę najmłodszych dzieci.

Tsatsiki zmienia się, bo dorasta, podobnie jak i czytelnicy. Jednak cały czas to ten sam dobry znajomy, do którego tak lubimy zaglądać. Krótkie, ale nasycone obrazem zdania, to zasługa Barbary Gawryluk, odpowiedzialnej za tłumaczenie całej serii. Żywy i barwny język doskonale oddaje nastroje panujące w Agios Ammos, zawiłości nastoletniej, chłopięcej duszy i pierwsze porywy serca.

Uziemieni to powieść napisana z sześciu różnych punktów widzenia – narratorami jest sześcioro nastolatków, pochodzących z różnych środowisk i okolic, mających odmienne życiowe doświadczenia. Tłumaczowi Krzysztofowi Hubertowi

Olszyńskiemu udało się uchwycić i oddać te różnice bez sztuczności i przerysowanej stylizacji. Wypowiedzi bohaterów brzmią współcześnie, autentycznie, lekko, w dialogach pojawiają się popularne wśród polskiej młodzieży zwroty, takie jak: przegryw, “bitch-face”, “jaram się tym”, “sztos” czy “gówno” (ostatnie słowo przeżywa właśnie renesans) co świadczy o wyczuciu

czytelnika i znajomości współczesnego kodu językowego młodych.

Przejmująco piękna książka! Mądra. Wzruszająca. Rozdzierająca trzewia. Katherine Rundell opowiedziała doskonałą historię, a Paulina Braiter genialnie ją „naśladuje” w języku polskim. Czuć w tej braiterowej polszczyźnie wycie wilków, zamarzające dłonie i pustkę dalekiej Rosji.