Archiwum Lokomotywy

Wciągająca, zaskakująca, pełna humoru i mądrości powieść drogi — dosłownie i w ujęciu metaforycznym, bo do samego siebie. W podróż wyrusza uporządkowany do przesady pan Patyczak i wróbelek Melek, który pragnie przeżyć coś niezwykłego, choć nawet jeszcze nie potrafi latać. Z ich spotkania i drogi pełnej przeszkód może wyniknąć tylko coś dobrego. Przepiękna opowieść o przyjaźni, współpracy i pomocy. O odwadze i ciekawości, której nie warto gubić. O szczęściu i o tym, że najpiękniej jest się przeglądać nie w lustrze, a w oczach kogoś bliskiego.

Planetarium zachwyca jako całość. Znajdziecie tutaj niesamowite, starannie dobrane i wykonane ilustracje, przystępnie napisany tekst prezentujący najnowszą wiedzę na temat wszechświata, logicznie poukładane rozdziały prowadzące czytelnika przez tajemnice planet, gwiazd i galaktyk. To prawdziwe Muzeum Kosmosu — wciągające, inspirujące, cudowne, interesujące. Nie chce się z niego wychodzić i ciągle ma się ochotę powracać, by obejrzeć (i przeczytać) to wszystko jeszcze raz. Wspaniały przykład dopracowanej i przemyślanej literatury popularnonaukowej, która nie tylko daje wiedzę, ale także wprawia w zachwyt nad cudami świata i cudami edytorstwa.

Plastik, uznawany za największą bombę ekologiczną współczesnego świata, jak udowadniają autorzy książki, ma różne oblicza. Picturebook w przystępny nawet dla kilkulatków i wyczerpujący sposób opowiada o powstawaniu i wykorzystywaniu tworzyw sztucznych, związanych z nimi zagrożeniach, a także o zaletach i sposobach odpowiedzialnego ich użytkowania. Motyw gumowej kaczki, nawiązujący do feralnej katastrofy kontenerowca transportującego plastikowe zabawki, a pojawiający się na ilustracjach, ciekawie spina narrację. Nieprzeładowany, spójny projekt graficzny przyciąga uwagę. Non-fiction z misją, ale bez niepotrzebnego moralizatorstwa.

Wielkoformatowa książka ilustrowana, w interesujący i przystępny sposób prezentuje temat wzbudzający szczególny entuzjazm dzieci – Co się dzieje (ze mną, ze światem), gdy śpię? Publikacja zaspokaja dziecięcą ciekawość świata, eksplorując pięć obszarów zagadnień: ciało człowieka, zjawiska ziemskie, florę i faunę, pracę nocną człowieka i zwierząt oraz nocne świętowanie, umiejętnie

przekazując młodemu czytelnikowi podstawową wiedzę w tym zakresie, wzbogaconą o ciekawostki. Dużym atutem książki, wyróżniającym ją na tle innych publikacji non-fiction, jest plastyczność, a nawet poetyckość języka. Dzięki temu rodzic może czytać książkę na głos jak opowieść, co jest szczególnie cenne,

zważywszy na to, że odbiorcami są kilkulatki.

Świat, w którym żyjemy, zatraca się w pogoni za coraz to nowszymi

przedmiotami. Wyrzucamy to, co się zepsuło, aby nabyć rzeczy nowsze i pozornie lepsze, bo to jest tańsze niż naprawa. Tytułowa bohaterka tej książki całe życie spędziła natomiast właśnie naprawiając – ludzkie serca. Teraz czuje się niepotrzebna i trochę niewidzialna w swoim małym zakładzie na ulicy Rzemieślników, do którego nikt już nie zagląda. Wszystko zmieni się, gdy w jej

drzwiach stanie dziewczynka o pięknym imieniu... Pracownia Aurory to piękna i prosta historia o tym, co jest potrzebne naszym

sercom do życia oraz o tym, że nawet patrząc w ciemne i szare niebo powinniśmy pamiętać, że „gdzieś tam, za tymi chmurami świeci słońce. I że jest zawsze, tylko czasami po prostu go nie widać”.

Komiks realistycznie i przejmująco ukazuje nieustanne wzloty i upadki, sukcesy i porażki dziewczynki u progu pokwitania – zmagania w relacjach z rodzicami, rodzeństwem, a przede wszystkim z rówieśnikami. Historia Sary akcentuje wielką

potrzebę społecznej akceptacji młodego człowieka i posiadania kogoś bliskiego, kto wesprze, a jednocześnie zrozumie próby „wybicia się na niepodległość”. Poprzez cięty język postaci i gorzkie autorefleksje bohaterki Shannon Hale dosadnie pokazuje, że dzieciństwo i szkolna codzienność nie zawsze są pasmem

szczęśliwości. Złożoność tego etapu i gwałtowność emocji mu towarzyszących doskonale oddają momentami radosne, a miejscami niepokojąco mroczne rysunki LeUyen Pham.

Maria Dek w swojej autorskiej pracy o adekwatnym tytule Przeplatalińscy sięga po sprawdzoną formę książki kartonowej. Każdą stronicę podzielono na trzy niezależne karty, które czytelnik może dowolnie przekładać. W ten sposób poznaje sympatycznych bohaterów, rysowanych prostą, stylizowaną na dziecięcą, kreską w ciepłych barwach. Są wśród nich postaci realistyczne, takie jak

Marzycielska Zosia czy Wesoły Jasiek, ale też bardziej abstrakcyjne, wyobrażone, jak na przykład Wielki Pan Jabłko czy mieszkańcy Planety Pyk Cyk. Humorystycznie przedstawione postaci śmieszą już samym swoim wyglądem: długimi wężowatymi rękami, pucołowatymi policzkami i zabawnymi minami, ale największa frajda tkwi w interaktywności publikacji. Dziecko włącza się w proces

tworzenia – to ono, przekładając konkretne karty, decyduje o ostatecznym

wyglądzie danej postaci, jak również o tym, co jej się przydarza. Tym samym

obcowanie z obrazem daje dziecku poczucie sprawczości i zabawy sztuką

ilustracji, a wszystko to w lekkiej, humorystycznej formie odpowiedniej już dla

najmłodszego czytelnika.

Co za historia! Co za książka! Dawno nie czytałam powieści przygodowej. Żadnego tam fantasy, young adult, społecznie zaangażowanej obyczajówki czy kryminału, ale soczystej, pełnowymiarowej, trzymającej w napięciu książki przygodowej, po której ma się ochotę chwycić za plecak i ruszyć w świat. A teraz

przeczytałam coś, od czego autentycznie nie mogłam się oderwać, co pożerałam strona po stronie, gdy tylko miałam moment na czytanie, nawet idąc ulicą! Świetnie napisana historia, z wyrazistymi bohaterami, z fascynującą fabułą. A projekt graficzny książki (okładka i obwoluta oraz motywy graficzne w środku

książki) idealnie współgra z tekstem. Absolutnie „nieodkładalna” książka!

„Książka, w której można się zatracić” – taki powinien być tytuł i jednocześnie uzasadnienie nominacji. Klasyczna powieść w najlepszym gatunku, w niedzisiejszy sposób dokładna, prawdziwa, zaskakująca i jednocześnie współcześnie raniąca, przesycona emocjami. Historia dwunastolatki, która zbyt wcześnie staje na progu dorosłego życia i wbrew sobie zostaje w nie wciągnięta.

Tak mocnych bohaterów i genialnie skonstruowanej akcji dawno nie znalazłam w książce młodzieżowej. Nawet, gdy już odsunięcie się od tej powieści o dziesiątki kolejnych przeczytanych książek, będzie ona do was wracać w urywkach zdań, tematach rozmów, smaku pierwszej dorosłej kawy. Idealny tytuł do nowego kanonu lektur obowiązkowych.

Po przeczytaniu tej powieści kolejny raz zastanawiałam się nad

nieprawdopodobnie istotną rolą tłumacza. Książka świetna brzmi nam przecież dopiero wtedy, kiedy przekład jest - jak tu - majstersztykiem. Proste, dobitne, lekko zmetaforyzowane zdania Lauren Wolk oddane zostały językiem precyzyjnym i błyskotliwym. Jego nienachalna uroda nie przyciemnia aforystycznymi błyskotkami etycznej wagi poruszanych spraw, ale zarazem jest w

stanie wydobyć inną, znaczącą warstwę powieści. Poruszałam się przez historię płynnie i z wielką przyjemnością.